Vertalen (of liever ‘hertalen’) is het omzetten van de ene taal naar de andere met behoud van de volledige lading.

Een filmscript naar het Nederlands vertalen is een vak waarbij accuratesse en een hoge mate van ‘taallenigheid’ belangrijk is. De vertaalde tekst wordt uiteindelijk over de brontekst heen ingesproken en dient dus synchroon te zijn aan de mond van het filmkarakter. Bovendien moet de vertaling – zowel taalkundig als inhoudelijk – gelijk zijn aan de brontaal. Dit geldt niet alleen voor gesproken, maar ook voor gezongen tekst en niet alleen voor teken- en animatiefilms maar ook voor life-action. De scriptvertaling is het werkmateriaal van de acteur en regisseur en vormt daarmee de basis van de nasynchronisatie. Leo vertaalt zowel animatie- en tekenfilms als life-action. Klik hier voor een overzicht van vertalingen.

Leo is sinds 2002 stemacteur. Zijn zware (basbariton) en karakteristieke stemgeluid leende hij aan talloze tekenfilmkarakters en speelfilmpersonages. Daarnaast was en is hij te horen in interactieve tentoonstellingen in Kasteel Radboud, De Zaansche Schans en Historisch Museum Haarlemmermeer. Ook was zijn stem te horen in theaterproducties. In ‘De Vrouw in het Zwart’ vertolkte Leo een priester. In het KRO-hoorspel ‘Ciroentje met suiker’ speelde Leo een aantal gastrollen, samen met coryfeeën als Frits Lambrechts, Bea Meulman en Harry Slinger. Leo leerde het vak van acteur/regisseurs als Hilde de Mildt en Jan Nonhof, collega’s waar hij nog steeds graag en veelvuldig mee samenwerkt. Klik hier voor een overzicht van karakters die Leo insprak.

Leo zwierf in zijn jonge jaren veel over de Balkan. Diep in de binnenlanden van het voormalige Joegoslavië en Griekenland raakte hij verliefd op de oude zigeunermelodieën en de klanken van de Griekse Sirtaki en de Slavische Klapa. Muziek die volgens hem, ‘melancholie en vrolijkheid hand in hand doen gaan.’ Diezelfde eigenschap vond hij terug in de oude Russische volksmuziek die hij leerde kennen van vertolkers als Fjodor Sjaljapin en Dmitri Chvorostovski. Eén zanger echter, raakte Leo in het bijzonder en wel de Duits-Russische zanger Ivan Rebroff. Hij raakte in de ban van deze goedlachse bariton (1931-2008) door diens charisma en de persoonlijke stijl die hij gaf aan stukken als Kalinka en Otschi Tjorne, maar ook aan musicalsongs en opera-aria’s. In 2010 besloot Leo om de muzikale erfenis van Rebroff in Duitsland nieuw leven in te blazen en al tijdens de eerste optredens bleek dat hij met diens werk bij een breed publiek een gevoelige snaar weet te raken. Inmiddels groeit de schare fans gestaag.

Leo heeft in de afgelopen jaren samen met zijn Selmer mark 6 tenorsaxofoon al heel wat feesten opgeluisterd. Van kroegen tot kastelen, overal waar hij zijn Jazz- blues -en calypsorepertoire speelt, ontstaat die bijzondere sfeer die onlosmakelijk verbonden is met de sound van de saxofoon.

Leo schreef ooit: ‘k Moét af en toe een zinnetje / dat afbreekt als een vrucht / vangen en confijten / vóór het stofontploft in lucht.

Dit versje zegt veel over zijn onophoudelijke drang om sfeer en gevoel in woorden te vangen. Ooit was hij de gedoodverfde polderdichter van Haarlemmermeer toen hij in deze hoedanigheid met regelmaat optrad op de lokale podia en dito radiostation. Er volgde een bundel en begin 2018 dong hij mee naar de officiële titel van polderdichter. Leo draagt bij bijzondere gelegenheden nog regelmatig voor. Hier vindt je enkele gedichten van zijn hand.